Categorie: Media

Antwerpen De conciërges van Villa Tinto in het Schipperskwartier worden door zes prostituees van afpersing beschuldigd. Zij moesten per week 100 tot 150 euro smeergeld betalen bovenop de huurprijs om de betere kamers te krijgen. Het megabordeel Villa Tinto telt 51 kamers. De conciërges riskeren tot twee jaar cel.

Het stadsbordeel Villa Tinto is eigendom van Q-Invest FDK, een vennootschap van de familie De Coninck uit Herent. Q-invest kreeg van het stadsbestuur een vergunning om het gebouw dat binnen de gedoogzone voor prostitutie ligt, als megabordeel uit te baten. De uitbating en verhuring van 51 ramen gebeurt in overleg met politie en hulpverlening zodat pooiers buitenspel worden gezet. Er is een vaste verhuurprijs van 80 euro voor een kamer per shift van 12 uur.

Volgens een Roemeense prostituee is dat echter niet alles. Wie een beter gelegen kamer wil, moet extra betalen. De Roemeense V. stapte in maart 2017 naar de politie met een klacht tegen de twee pandbeheerders Muriël U., zelf een oud-prostituee, en Georges V. die voor Q-invest de verhuring regelden. De sekswerkster had vier jaar in Villa Tinto gewerkt en had altijd keurig het smeergeld betaald. Dat gebeurde cash in een enveloppe of in de vorm van cadeaus zoals een flesje parfum of een handtas. Pas toen zij uit Villa Tinto werd gezet durfde, zij een klacht indienen. Zij verzamelde nog een vijftal getuigenissen van haar collega’s.

Honderdduizenden euro’s cash geld

De openbare aanklager gelooft de sekswerksters, omdat het bankonderzoek aantoonde dat zowel Muriël U. als Georges V. tienduizenden en zelfs honderdduizenden euro’s cash geld op hun privé-rekeningen hadden gestort. De uitleg over de herkomst kon de aanklager niet overtuigen.

Voor aanklager Els Traets zijn er voldoende bewijzen voor afpersing. “Nadat de twee werden ontslagen, keerde de rust onder de sekswerkers terug in Villa Tinto” Zij vordert 2 jaar cel tegen Muriël U. en 18 maanden tegen Georges V.

De twee pandbeheerders vragen de vrijspraak. De aanklachten van de prostituees waren zo vaag en onsamenhangend dat zij niet au sérieux konden worden genomen.

“Geloof er geen fluit van”

Advocaat Mounir Souidi verdedigt Muriël U. en is vastberaden: “Ik geloof geen fluit van die beweringen. Ten eerste: wat zijn de beste kamers in Villa Tinto? Die op de hoek? Aan de straatkant? Dat wordt nergens aangetoond in het onderzoek. Verder zijn gemiddeld 75 meisjes dagelijks aan de slag in Villa Tinto. Van die 75 zijn er slechts 6 met klachten over afpersing. Waarom heeft men die zeventig andere meisjes niet ondervraagd? De prostitutieambtenaar van de stad Antwerpen kent alle namen. Ook over de bedragen lopen de verklaringen uiteen. De ene heeft 1.000 € startgeld betaald, de andere betaalde enkele keren 150 euro, weer een ander gaf eens een flesje parfum… Allemaal verklaringen, maar echte bewijzen zijn er niet. Ik zou die zes klagers graag ondervragen hier op de rechtbank.”

Ook Georges V. vraagt de vrijspraak. De man houdt vol dat hij met hart en ziel het megabordeel Villa Tinto had uitgebouwd tot een voorbeeld voor de rest van het land. “Ik droeg alle meisjes een warm hart toe”, aldus Georges V. De man zit aan de grond. Zijn twee kledingwinkels zijn failliet. Hij vecht zijn ontslag door Q-Invest aan bij de arbeidsrechtbank.

De rechtbank doet uitspraak op 25 juni.

bron: HLN

Als ze niet met de mannen naar bed gaan, worden ze behekst. Vele vrouwen uit het buitenland worden met voodoo-vloeken in de prostitutie gedwongen. Ook in Nederland. „Sommigen sprongen voor de trein.”
AD 01-06-19

Nigerianen die het voorgeschoten geld voor de oversteek naar Europa niet terugbetalen of die niet gehoorzamen, worden vervloekt. Het geloof daarin is zo sterk dat het vrouwen in de prostitutie kan dwingen. Tegelijkertijd voorkomt het dat slachtoffers hun verhaal doen aan politie of hulpverlening. „De angst voor die vloek is zo reëel, dat kunnen wij ons niet voorstellen. We kunnen de meiden niet helpen omdat ze er heilig van zijn overtuigd dat de voodoo werkt”, zeggen Glenn van den Akker en Daniëlle van Went van het Expertisecentrum Mensenhandel en (jeugd)Prostitutie in Eindhoven.

De twee kunnen zo een stuk of tien zaken opnoemen waarbij ze het afgelopen halfjaar werden geconfronteerd met voodoo. En niet alleen bij Nigeriaanse slachtoffers. Het gaat ook om vrouwen uit de Antillen, Haïti, Suriname of Jemen.

Wie even voorbij het exotische fenomeen van de vloek kijkt, ziet het vaste recept van de mensenhandelaar. Die maakt misbruik van de kwetsbaarheid van zijn slachtoffers, weet Van Went. „De ene vrouw heeft bijvoorbeeld een drugsverslaving, de ander is verstandelijk beperkt en de derde heeft geldproblemen. In dit geval maakten ze misbruik van de angst die de vrouwen hebben voor de vloek van de voodoo.”

Geronseld

In de asielzoekerscentra in Budel en het Limburgse Baexem weten ze daar alles van. Eveline Langen van Vluchtelingenwerk liep op die laatste locatie Abby tegen het lijf. Ze is een van de velen, vrijwel allemaal vertellen ze hetzelfde verhaal. En dat begint met dat ze door iemand in eigen land worden geronseld , weet Langen. „Mannen wordt een baantje in de landbouw beloofd. Tegen bijna alle dames zeggen ze: ‘Je kunt zulke mooie weaves (haarextensies, red.) aanleggen, daarvoor is in Europa altijd werk.’”

De ronselaar schiet de kosten van de reis, veelal via Libië en Italië, voor en regelt het vervoer. De vrouwen beloven op hun beurt het geleende geld terug te betalen. Die afspraken wordt met de eerder beschreven eed vastgelegd bij een priester. „Dat klinkt misschien gek. Maar waar wij Nederlanders naar de notaris zouden gaan, stappen ze in Nigeria naar een priester”, zegt Van den Akker.

Mensenhandelaren

Het is precies hoe de ellende voor Abby begint. De Nigeriaanse doet haar verhaal in een klein kamertje van het oude kloostergebouw dat in Baexem dienst doet als azc. Vlak daarvoor is ze op haar slippers binnen komen schuifelen, in een zwart hemdje en haar ingevlochten haar verborgen onder een muts. Haar stem is net zo zacht als de handdruk waarmee ze kennismaakt. Maar haar woorden maken diepe indruk.

In de Nigeriaanse hoofdstad Lagos loopt Abby voor het eerst de ronselaar tegen het lijf die haar een baantje in een schoonheidssalon belooft. „Ik kon werken bij een madam die een eigen zaak had in Italië. Ik zou haar elke maand een beetje terugbetalen met het geld dat ik verdiende.” Maar als ze in Italië aankomt, is er helemaal geen salon. In plaats daarvan wacht een matras. Abby is radeloos: „Ik kon helemaal niks. Ik had geen geld, geen eten, geen onderdak. En je hebt de eed afgelegd. ‘I’ve sworn to pay back the money.’”

En dus doet ze wat de mensenhandelaren willen dat ze doet. Ze vertelt over de mannen met wie ze naar bed moet. Het zijn er vier, vijf, soms wel zes per dag. De meesten dragen geen condoom, sommigen slaan haar tijdens de seks. Van het geld dat ze betalen, ziet Abby geen cent. Afrekenen gebeurt voor binnenkomst bij de madam. „Als ik niet meewerkte, dan kreeg ik geen eten en werd ik geslagen. Ze behandelden met als een beest. Vluchten? Je hebt die eed afgelegd, ze weten precies waar je bent. Voor de vloek kun je niet vluchten.”

Slachtoffers

De slachtoffers kennen allemaal hun eigen voorbeelden van wat er gebeurt als je toch naar de politie stapt of op de vlucht slaat. Van iemand die probeerde te ontsnappen, werd een zus in Nigeria vermoord. „Dat hadden de mensenhandelaren laten doen”, bevestigt Langen het verhaal. „Ze geloven zo heilig in die vloek, dat alles wat hun overkomt op een gegeven moment wordt gerelateerd aan voodoo. Als ze aangifte hebben gedaan en ze hebben de volgende ochtend hoofdpijn, dan zeggen ze: ‘Zie je wel, dat is de voodoo.’ Of ze hebben last van slapeloosheid en jeuk over het hele lichaam.”

En dus stappen de meeste slachtoffers nooit naar de politie of naar de hulpverlening. En als ze er al mee in contact komen, gaat het met geen woord over de eed. Ook al niet omdat veel hulpverleners er weinig vanaf weten.

De vrouwen overtuigen uit de prostitutie te stappen, is niet makkelijk. Van Went: „De eerste keer vertel je dat die voodoo allemaal onzin is. Maar zo werkt het natuurlijk niet. De angst voor die vloek is zo reëel, dat kunnen wij ons niet voorstellen.” Hoe kunnen de vrouwen wel worden geholpen? „Door in hun bijgeloof mee te gaan. We hebben al verschillende keren gebruik gemaakt van een Nederlandse voodoo-priesteres om vloeken op te heffen”, vertelt Van den Akker.

Maar het ligt allemaal nogal ingewikkeld. Daar weet Abby alles van. In het begin denkt ze nog uit de Italiaanse hel te kunnen ontsnappen als ze de lening maar terugbetaalt. „Elke dag vroeg ik de madam hoeveel geld ze nog van me tegoed had. Het was nooit genoeg. Ik weet zeker dat mijn reis naar Europa niet meer dan 20.000 dollar heeft gekost, maar ik moest veel meer terugbetalen. Op een gegeven moment zei ze dat ik haar 60.000 dollar schuldig was.”

Radeloosheid

Abby beseft dat ze de lening waarschijnlijk nooit kan aflossen. Ondertussen ziet ze radeloosheid bij Nigeriaanse vrouwen om haar heen. „Verschillende van hen hadden hiv. Ik ken vrouwen die zo wanhopig waren dat ze voor de trein zijn gesprongen.” De onveilige seks leidt verder tot zwangerschappen, ook bij Abby. „Ik heb denk ik wel vijf abortussen gehad.” Het is al die ellende die haar net het benodigde duwtje geeft om de vloek te trotseren. Ze laat haar spullen achter en vlucht naar Nederland. „De madam en de organisatie waar zij mee samenwerkt, weet niet waar mijn familie is. Dus ik liep alleen zelf risico.” Is ze niet bang dat haar iets overkomt? „Ik heb de afgelopen jaren zo veel meegemaakt, heb zo veel verschrikkelijke dingen gezien. Wat heb ik nog te verliezen? Als ik doodga, dan is het maar zo.”

Geen hiv

In Nederland blijkt ze bij een controle geen hiv te hebben. En nog belangrijker, vindt ze: ze kan ondanks alle abortussen nog kinderen krijgen. Het biedt haar een klein beetje hoop op een betere toekomst. Hoop die hard nodig is. Want de kans dat ze in Nederland mag blijven is klein. Waarschijnlijk moet ze terug naar Italië. Terug naar de hel.

✦ Opinie Hans Vandecandelaere

Wat sekswerkers over de grenzen heen met elkaar delen, is het gewicht van stigma.

Toen ik nog zo naïef was om te menen dat ik in mijn eentje een boek kon schrijven over wereldwijd sekswerk sprak ik Noi aan op een terras in Bangkok. “Of ik met haar eens mocht afspreken voor een kort interview?” Ze schoof haar bril op haar voorhoofd, keek me aan, glimlachte en zei dan: “But, I’m a normal person.” Dat dit de allereerste reactie van iemand was, is niet normaal. Later kromp mijn reisroute en schreef ik een boek over sekswerk in België. Daar illustreren de twee gezondheidsorganisaties Pasop en Ghapro als geen ander de angst voor sociale veroordeling. Jaarlijks bezoeken ze meer dan 3.000 sekswerkers. Daarvan verzwijgt 91 procent uit schaamte zijn beroep voor de huisarts. Sigrid Schellen doet het anders. Ze verzamelde haar moed en outte zich tijdens Van Gils & gasten van 2 mei als sekswerkster. Dat mag in Vlaanderen een zeldzaamheid heten. Nederland staat daar verder in.

Een gewone mama

“Wat afwijkt van de norm beroert. Zeker als het gaat over wat we mogen met onze lijven en met wie”, schreef een journaliste terecht. De prijs die sekswerkers ervoor betalen, is echter hoog. Opnieuw Ghapro: “De stress van het dubbelleven is zeer groot. Je werk moeten geheimhouden voor je naasten geeft een ontzettende druk. Het maakt je permanent achterdochtig en chanteerbaar. Facebook is een nachtmerrie. Wat als je daar als prostituee wordt aangesproken? Veel sekswerkers zijn bovenal bekommerd om hun kinderen. Voor hen, maar ook voor de school en de vriendjes willen ze geen hoer zijn, wel een gewone mama.” De vrees om bagger over zich heen te krijgen, zit ingebakken. Ik sprak sekswerkers die vooral hun rol als moeder of kostwinnaar benadrukten en zich zo indekken tegen morele veroordeling. Voor hen is prostituee zijn geen identiteit, wel een beroep. Een categorie van mannelijke sekswerkers gaat dan weer gebukt onder het dubbele stigma van homoseksueel en prostituee.

Quotes over sekswerkers als getraumatiseerde overlevers van misbruik en geweld zijn in trek. Of anders worden ze te vaak gediskwalificeerd als naïeve, misleide mensen. Maar sekswebcammers bijvoorbeeld tonen een totaal ander beeld. Veel modellen zijn in hun digitale peepshowkamers zowel economisch als seksueel gemotiveerd. Ze brengen hun fantasieën in scène of spelen in op die van anderen. Webcammen is zeker niet vrij van risico’s, maar verbreedt wel de kijk op betaalseks. Ook van studentenprostitutie weten we dat het niet steeds een verhaal van kommer en kwel is. Uit twee grootschalige onderzoeken in Nederland en het Verenigd Koninkrijk blijkt hoe mannelijke en vrouwelijke studentenescorts naast bijverdienen ook gedreven zijn door nieuwsgierigheid, seksuele zelfontplooiing en zin voor avontuur. Ze durven seksueel actief zijn en daar plezier aan beleven. Ze experimenteren met meerdere partners, totdat de meesten terug vallen op de conventionele normen, zoals het hebben van seks binnen een monogame relatie.

Woest en getraumatiseerd?

Sekswerk is uiteraard een kwetsbare activiteit. Veiligheid is in elke sekswerkbranche een issue. Maar we moeten de beeldvorming verbreden. Er is nog zoveel dat we niet weten. Laten we bijvoorbeeld eens in een grote groep van ex-sekswerkers navragen wat er van hen geworden is. Zijn ze allemaal verwoest en getraumatiseerd achtergebleven? Alleen een succesvolle uitdaging van het slachtofferimago kan het debat over prostitutie veranderen. Hier is een taak weggelegd voor onderzoekers, auteurs en niet-sensationele journalisten. Maar ook voor sekswerkers zelf. Daarin schuilt de meerwaarde van het dappere optreden van Sigrid Schellen.

De veelzijdige dimensies van de levensverhalen van sekswerkers rekenen af met eenzijdige en simplistische beelden. Sinds 2016 heeft België nu zijn eigen sekswerkerscollectief Utsopi dat opkomt voor begrip en rechten. Nog steeds kan je op YouTube terecht voor de uitstekende Nederlandse reportage ‘Help, er staat een hoer in de klas’. Daarin gaat een sekswerkster in dialoog met een stel adolescenten. Dat zijn knappe praktijkvoorbeelden.

Zonder dat we sekswerk nu moeten gaan faciliteren, kunnen we er misschien wel wat gewoner over praten. Op de VRT zag ik hoe ze in de fertiliteitsafdeling van het VUB-ziekenhuis het potje allang niet meer vullen met de hulp van de boekskes, wel met de hulp van pornofilms. Morele paniek voedt stigma, dat op zijn beurt schade toebrengt aan mensen. En dat kunnen sekswerkers missen als kiespijn. Er komt al genoeg bij kijken.

bron: De Morgen

Seksdiensten vanuit woningen en hotels hebben een grote vlucht genomen. Tegen de regels in worden in advertenties klanten gelokt met seks zonder condoom. ,,Niemand heeft er zicht op. We hebben totaal geen idee van de omvang.’’
AD 20-04-19

Dat constateren het Haags Economisch Interventie Team (HEIT) en de Stichting Hulp en Opvang Prostitutie en Mensenhandel (Shop). Maria Scali van belangenorganisatie Shop over de thuiswerkende sekswerkers in Den Haag maakt zich zorgen. ,,Niemand heeft er zicht op. We hebben totaal geen idee van de omvang.’’ Wat volgens Scali wel vast staat is dat ‘thuiswerken’ ‘een landelijke trend’ is geworden. ,,Het neemt toe. Al jaren. We zien het in Den Haag en in de andere steden.’’

800 à 1200 sekwerkers

Exacte verklaringen zijn er volgens haar niet. ,,Grootschalig onderzoek zou goed zijn. Zodat we beter weten wat er speelt.’’ De gemeente, noch Maria Scali van Shop heeft werkelijke getallen van het aantal mensen in de branche. ,,Ik begin niet aan getallen. Het zou gokken zijn’’, zegt Scali, die slechts een deel van de Haagse sekswerkers in beeld heeft. ,,Wij bereiken per jaar tussen de 800 en 1200 sekswerkers.’’ In de hofstad bieden volgens haar ook naar schatting vierhonderd tot vijfhonderd mannen hun diensten aan. ,,Ze zijn er, maar niet zichtbaar.’’

Team HEIT van de gemeente Den Haag doet onderzoek naar criminele activiteiten en speurt in advertenties op internet van sekswerkers naar misstanden, zoals uitbuiting en mensenhandel. In het HEIT werken de gemeente, politie, Belastingdienst, douane, de Inspectie SZW en het UWV samen. Volgens een zegsvrouw van HEIT zijn er meer controles en komen daardoor meer (illegale) thuiswerkers bovendrijven. Ook misstanden komen daardoor volgens haar eerder in beeld. Het afgelopen jaar voerde de dienst 467 controles uit in de stad: 345 inspecties vonden plaats in de vergunde branche en 122 controles bij (illegale) thuisprostitutie en bij escortservices.

De inspecties leidden tot drie waarschuwingen voor het adverteren met onveilige seks (seks zonder condoom, red.). Eén woning waar illegaal prostitutie plaatsvond moest op last van de gemeente op slot. Drie keer is een last onder dwangsom opgelegd vanwege de exploitatie van een illegaal bordeel. Ook werden door HEIT meer thuiswerkers gezien en meer mensen die vanuit een hotel werken.

s-Hertogenbosch, 30 april 2019

Saunaclub Yin Yang in Roermond moet dicht blijven. Dat oordeelde het gerechtshof in ’s-Hertogenbosch vandaag. Tijdens een inval in 2017 werden cocaïne en XTC-pillen aangetroffen. De burgemeester heeft toen besloten dat de saunaclub voor een jaar gesloten moest worden. De sauna heeft die beslissing aangevochten, maar het hof heeft nu bepaald dat de burgemeester van Roermond de sauna terecht heeft gesloten.

Procedure bij bestuursrechter

De sauna voerde tegen de sluiting al een bestuursrechtelijke procedure. De gevonden drugs waren volgens de sauna van klanten en de saunaclub zelf zou niets met vermeende drugshandel te maken hebben. Tijdens de bestuursrechtelijke procedure kon het besluit tot sluiting van de club nog niet worden uitgevoerd. Uiteindelijk verklaarde de Raad van State in februari 2019 de sluiting gegrond.

Kort geding bij civiele rechter

Toen de burgemeester in februari 2019 de sauna daadwerkelijk liet sluiten, vocht Yin Yang dit aan in een kort geding. Het bedrijf stelde dat de gemeente geen bevoegdheid meer kon ontlenen aan het besluit van 2017, en dat daarom de sluiting niet kon doorgaan. Bovendien had Yin Yang naar eigen zeggen inmiddels afspraken gemaakt met de politie en de gemeente. Die afspraken zorgen er volgens het bedrijf voor dat het doel van de sluiting, bestrijding van het bezit en gebruik van drugs binnen de saunaclub, wordt bereikt.

Oordeel gerechtshof

Het gerechtshof vindt, net als de Raad van State, dat de burgemeester in 2017 terecht heeft besloten om de saunaclub te sluiten. Na het oordeel van de Raad van State in 2019, mocht de burgemeester daadwerkelijk de sluiting uitvoeren. De doelen van de sluiting worden daarmee nog steeds gediend.

In het programma Buitenhof was er een discussie tussen CDA kamerlid Anne Kuik en Ine Vanwesenbeeck over sekswerk in Nederland. En met name de laatstgenoemde had zinnige argumenten, zoals in onderstaande filmpje te horen is.

Prof. dr. Ine Vanwesenbeeck is hoogleraar binnen de afdeling Culturele Diversiteit en Jeugd aan de faculteit Sociale Wetenschappen van de Universiteit Utrecht en senior adviseur bij het Rutgers kenniscentrum voor seksualiteit.

Er wordt veel meer geld uitgegeven om sekswerkers te verleiden uit de prostitutie te stappen, dan aan de versterking van de positie van sekswerkers.

Het overgrote deel heeft weloverwogen voor het vak gekozen
~@IVanwesenbeeck bij #buitenhof over #sekswerk pic.twitter.com/cMvmPxdPOW

— Piratenpartij Amsterdam (@PP_amsterdam) 15 april 2019

Prostitutie

Is het tijd voor een omslag in het reguleren van prostitutie? De jongerenbeweging Exxpose vindt van wel en wist het thema als ‘Burgerinitiatief’ op de agenda van de Kamer te krijgen. Deze groep vindt dat het kopen van seks eenvoudigweg strafbaar moet worden. Degene die seks aanbiedt heeft recht op hulp, de prostituant op straf. Daarmee wordt dus het gangbare model dat is gebaseerd op beheersen en controleren van het aanbod, afgewezen. Exxpose bepleit het zogeheten ‘nordic’ model waarin de vraag centraal staat. Betaalde seks is gelijkgesteld aan uitbuiting, misbruik en onderdrukking. Prostitutie lokt internationale mensenhandel uit en exploiteert daarmee ongelijkheid.

Moet de legalisering van prostitutie uit 2000 inderdaad als een mislukking worden beschouwd, zoals deze groep meent? De mondige, zelfstandige en dus maatschappelijk geïntegreerde sekswerker die daarvan de uitkomst had moeten zijn, bestaat wel, maar is toch een uitzondering gebleken. De realiteit is die van vrouwen uit arme delen van arme landen die hier naartoe worden gelokt. De omstandigheden zijn bar. Uit onderzoek vorig jaar bleek dat 60 procent van de ondervraagde sekswerkers fysiek geweld heeft te verduren, 78 procent seksueel geweld, 58 procent financieel-economisch geweld (niet betalen) en 93 procent emotioneel geweld. Cijfers die in iedere andere beroepsgroep voor nationale beroering zouden zorgen. Behalve in de prostitutie, waar de lat kennelijk elders ligt. De politie treft er soms vrouwen aan met de namen van hun pooiers op hun lichaam getatoeëerd.

De ‘regulering van de seksbranche’ is na achttien jaar in de politiek wel van haar meest naïeve kantjes ontdaan. Het regeerakkoord belooft inmiddels een pooierverbod, een ‘landelijk dekkend netwerk van uitstapprogramma’s’, extra geld voor Regionale Prostitutie Controle Teams. Maar een wetsvoorstel ligt al negen jaar te verstoffen in de senaat. Met ideeën over een ‘vergewisplicht’ voor klanten, een verhoging tot 21 van de leeftijd voor de sekswerkers en hogere straffen voor betaalde seks met kennelijke slachtoffers van mensenhandel. Dit kabinet zet nu in op een strengere vergunningplicht voor alle bedrijfsmatige seksuele dienstverlening. De koers is dus reguleren en misstanden bestrijden – vanuit de observatie dat sekswerk een praktijk is die niet uit te bannen valt.

Beheren, handhaven en bestrijden dus. Van de uitwassen. Niet van de prostitutie zelf. Het burgerinitiatief van Exxpose heeft daarbij vergeleken een hoog moreel en ideologisch gehalte. Maar helaas is de neiging van mensen elkaar uit te buiten niet makkelijk per wetsbepaling weg te toveren.

Tegelijk is het ook goed om beter naar de rol en verantwoordelijkheid van de klant te kijken: waarom denkt die eigenlijk dat wat hij doet in orde is? Waarom wordt die klant eigenlijk niet aan een vergunning gebonden? Zodat een sekswerker weet dat de klant aan bepaalde vereisten voldoet – identiteit, gezondheid, inkomen, gedrag, leeftijd. Bij erkende, vergunde, toegelaten sekswerkers horen dan dito vergunde, toegelaten klanten.

Of wordt het leugenpaleis dan alleen maar groter? Iedere wettelijke façade kent immers een achterkamer, waar de mensen hun gang gaan. Waartegen geen regulering is opgewassen – en ieder moreel pleidooi op afketst, hoe fraai en zuiver ook. Terugdringen, misstanden bestrijden, uitbuiters streng aanpakken, uitstappen mogelijk maken, meer kan er niet worden gedaan. Maar dat moet dan natuurlijk wel gebeuren. Als het Burgerinitiatief daaraan bijdraagt, is het al geslaagd.

bron: nrc.nl

Amsterdam – Prostituees op de Wallen vrezen juist extra overlast en onveiligheid als wethouder Udo Kock (D66) een permanente ban op groepsrondleidingen in dat historische gebied doorvoert. De belangenvereniging voor sekswerkers, Proud, wil de nette rondleiders die aan alle voorwaarden voldoen, juist voor de stad behouden. Ook het Prostitutie Informatie Centrum, dat rondleidingen verzorgt, mag straks geen informatie over de branche tijdens vertellingen verstrekken.

Volgens Proud zorgen de groepsrondleiders, die bijvoorbeeld ronduit vertellen over de historie van het gebied, juist voor extra bewustwording van de positie van sekswerkers en ’voeden zij bezoekers juist op’. De rondleiders vertellen bijvoorbeeld dat het niet is toegestaan om foto’s te maken van de sekswerkers en houden zich aan de regels die de gemeente in een convenant heeft opgesteld. Toch moeten ook zij het veld ruimen, blijkt uit het beleid van Kock. Meerdere bedrijven die al jarenlang keurig aan alle regels voldoen en vorig jaar zelfs een convenant met de gemeente tekenden, worden zo gedupeerd en dreigen zelfs failliet te gaan.

Volgens Proud zorgen de groepsrondleiders, die bijvoorbeeld ronduit vertellen over de historie van het gebied, juist voor extra bewustwording van de positie van sekswerkers en ’voeden zij bezoekers juist op’. De rondleiders vertellen bijvoorbeeld dat het niet is toegestaan om foto’s te maken van de sekswerkers en houden zich aan de regels die de gemeente in een convenant heeft opgesteld. Toch moeten ook zij het veld ruimen, blijkt uit het beleid van Kock. Meerdere bedrijven die al jarenlang keurig aan alle regels voldoen en vorig jaar zelfs een convenant met de gemeente tekenden, worden zo gedupeerd en dreigen zelfs failliet te gaan.

“Groepsrondleiders voeden bezoekers juist op”

De ’D66-technocraat’ wil echter niets weten van de argumenten van Proud. Eerder bleek ook dat Kock geluiden van de ondernemersvereniging Oudezijds Voorburgwal wegwuift. Die vreest namelijk dat de goeden onder de kwaden gaan lijden. Zowel Proud, dat stelde dat maar tien sekswerkers zijn gevraagd naar hun mening, als de ondernemersvereniging in het kloppende hart van de Wallen zegt niet te worden gehoord.

Volgens Kock moet de gemeente het zichzelf vooral ’niet te moeilijk maken’ in de handhaving. Daarom verbiedt hij álle rondleidingen. Volgens Kock zou het niet mogelijk zijn om bepaalde rondleiders wel rondleidingen te laten verzorgen en andere niet. Volgens de insprekers ontstaat overlast bij bewoners en bedrijven door groepen die niet worden begeleid, zoals groepen dronken Britten, vrijgezellenfeesten en bedrijfsfeestjes.

Kock is doof voor prostituees

Ook sekswerkdeskundige Yvette Luhrs laakt de handelwijze van Kock. „Er is opnieuw niet geluisterd naar de mensen die achter het raam staan, terwijl de gemeente het verkoopt als oplossing voor de sekswerkers. Dat is het niet.” Ze benadrukt dat ook het Prostitutie Informatie Centrum, dat juist ’een ander geluid over sekswerk’ naar voren brengt met rondleidingen, nu wordt geraakt. „Deze maatregel is weer niets regelen voor de sekswerkers.”

bron: De Telegraaf

Assen, Aa en Hunze, Borger-Odoorn en De Wolden zijn de eerste gemeenten van Nederland die een erkenningsplicht invoeren voor thuiswerkende prostituees.

Dat staat in een nieuwe gezamenlijk prostitutiebeleid, dat vooruit loopt op de landelijke wetgeving. Marco Out, burgemeester van Assen: ,,Anderhalf jaar geleden hebben we in Assen een illegaal bordeel opgerold. Dan is de vraag: waar gaan die sekswerkers heen? Die verdwijnen uit het zicht. We wilden iets doen, niet meer wachten op het landelijk beleid.’’

Misstanden tegengaan

De erkenningsplicht is een manier om de thuiswerkende prostituees die zich vooral adverteren op het internet, in beeld te krijgen en misstanden tegen te gaan. Zeker nu er minder seksclubs zijn, onttrekt de prostitutie zich aan het zicht van de instanties. Het gaat in de gemeente Assen om tientallen sekswerkers, hoeveel is moeilijk te meten, zegt Out.

Uitstapprogramma, gratis medische checks

De bekende groep sekswerkers wordt aangeschreven om op gesprek te komen bij de gemeente voor een erkenning. Anderen worden via de eigen advertenties van de sekswerkers op internet opgespoord. In dat gesprek worden de mogelijkheden en plichten van de sekswerker uitgelegd.

Zo kan een prostituee gratis medische checks laten uitvoeren bij de GGD, is er hulp bij psychosociale problemen en wordt een uitstapprogramma besproken. In dit gesprek wordt ook gekeken of de sekswerker vrijwillig in het vak zit.

Out: ,,Dit willen we doen om de positie van sekswerkers te verstevigen en de sector te reguleren, omdat het gewoon een kwetsbare groep is. Om het vak heen hangt een zweem van mensenhandel en criminaliteit, door de mensen beter in beeld te hebben kun je hulp bieden.’’

Erkenning is middenweg tussen niks en vergunning

De erkenning is een middenweg tussen vergunningsplichtig zijn, en helemaal buiten beeld blijven zegt Out. ,,We willen het de sekswerker niet onnodig lastig maken door te zeggen dat thuiswerk vergunningsplichtig is, waarbij allerlei spelregels horen. Sommige gemeentes kiezen daar wel voor maar wij vrezen dat het nog verder uit zicht verdwijnt. Als in het gesprek blijkt dat iemand volledig vrijwillig in het vak zit, dan vallen we die niet lastig. Het is een legaal beroep.’’ Wel wordt afgesproken dat de thuisprostitutie geen overlast mag veroorzaken.

Sekswerkers die niet reageren krijgen meer aandacht van de zorg

De erkenning is een plicht voor thuiswerkende prostituees. Bij sekswerkers die niet reageren op de uitnodiging van de gemeente, worden er andere maatregelen ingezet. De handhaver probeert dan als zijnde een klant van de prostituee een afspraak te maken. Out: ,,Veel sekswerkers hebben gewoon een 06-nummer op hun advertentie staan. De handhaver maakt een afspraak en zegt bij de deur wie hij echt is en vraagt om een gesprek.’’

De handhavers worden hier speciaal voor getraind. Mocht iemand dan nog niet willen meewerken dan krijgt de thuiswerker meer aandacht van de zorg zoals maatschappelijk werk.

Het beleid is al ingegaan.

bron: Dagblad van het Noorden, 18 maart 2019

Amsterdam – De gemeente Amsterdam wil groepsrondleidingen langs de ramen met prostituees op de Wallen verbieden. Ook het gratis rondleiden en ’ronselen van deelnemers’ wil de stad verbieden, zo meldt de gemeente. De verboden moeten nog juridisch worden uitgewerkt.

In de rest van het Centrum, buiten de Wallen, mogen rondleidingen gegeven worden, maar alleen als gidsen een ontheffing hebben en zich aan de regels houden. Toeristen die deelnemen aan een rondleiding, gaan een belasting van 66 cent betalen per persoon, de zogenaamde vermakelijkhedenretributie.

Volgens de gemeente hebben gratis rondleidingen een aanzuigende werking op het aantal groepsrondleidingen. Het aansporen tot deelname aan zo’n rondleiding waarbij achteraf om een bijdrage wordt gevraagd, wordt vaak als hinderlijk ervaren.

Wethouder Udo Kock (D66) vindt dat de maatregel niet alleen nodig is om de drukte te verminderen, „maar vooral omdat het niet respectvol is richting sekswerkers. Het is niet meer van deze tijd om sekswerkers te zien als toeristische attractie.”

De maximale groepsgrootte wordt ook teruggebracht van twintig naar vijftien personen en er komt een keurmerk voor gidsen met kwaliteitseisen waar gidsen aan moeten voldoen, in overleg met de branche. Gidsen die buiten het Wallengebied een rondleiding aanbieden in het centrum zullen ook een ontheffing nodig hebben; dat is nu nog niet het geval.

Afgelopen jaar zijn 1600 ontheffingen verleend aan gidsen in het Wallengebied. Alleen met een ontheffing mag een gids daar een rondleiding geven en hij/zij krijgt een boete als hij/zij zich niet aan de regels houdt, zoals de maximale groepsgrootte, niet stilstaan op druktegevoelige plekken zoals smalle bruggen en ingangen van winkels, en respect tonen voor sekswerkers door ze niet te fotograferen. Voor dat laatste zijn overigens nooit boetes uitgedeeld. Wel zijn veel gidsen aangesproken op de regels en zo’n twaalf boetes uitgedeeld, waaronder zes voor gidsen van een kroegentocht-aanbieder die zich niet aan regels hield.

Per 1 april zijn rondleidingen al verboden in het Wallengebied vanaf 19 uur ’s avonds, nu mogen ze nog gegeven worden tot 23 uur ’s avonds.

bron: De Telegraaf, vandaag