Als er toch een erotisch centrum moet komen, dan graag een van hoge kwaliteit. Geen Las Vegas aan het IJ, maar een sexy en chique uitgaanszone, betogen Linda Duits en Jennifer Hopelezz.

De gemeente wil sekswerkers wegmoffelen. De raamprostitutie op de Wallen is haar al jaren een doorn in het oog, de oude binnenstad zou door kwaliteitstoeristen bezocht moeten worden in plaats van door Britse lads die komen blowen en comazuipen.
Omdat prostitutie nu eenmaal bij het leven en dus ook bij onze stad hoort, wil burgemeester Halsema een erotisch centrum optuigen als alternatief voor de ramen. Voor advies daarover heeft ze vooralsnog alleen bij marktpartijen aangeklopt. Dat is jammer, want wat weten banken nou van seks?
Site, een bureau voor gebieds- en conceptontwikkeling, voerde deze marktverkenning uit. Zij spraken met ambtelijk vertegenwoordigers, beleggers en vastgoedadviseurs. Naast twee exploitanten en een vertegenwoordiger van sekswerkers waren er geen mensen betrokken die daadwerkelijk verstand hebben van seks.
Het resultaat stemt somber. Uit het rapport spreekt een grote afkeer van prostitutie. De betrokken partijen zijn huiverig geld te steken in een sector die ze als crimineel en verwerpelijk beschouwen. Beter praat de gemeente met exploitanten van stripclubs en gokhallen, luidt daarom een van de adviezen.
Verstopt op een industrieterrein
Wat je dan krijgt is verdoezeld gebied voor een bezoedeld beroep, ergens verstopt op een industrieterrein. Het roept de vraag op wat de gemeente nu eigenlijk wil. Draait het alleen om het apart zetten van ongewenste sujetten (de klant en de verkoper) in navolging van andere prostitutiezones in steden als Hamburg? Waarom niet daadwerkelijk vernieuwen en een gebied ontwikkelen dat de wereld eraan herinnert dat Amsterdam voorloper is op het gebied van seksuele vrijheid en emancipatie?
De Wallen waren ooit een seksuele vrijplaats. Niet alleen voor sekswerkers, maar ook voor mensen die vanwege hun geaardheid werden gemarginaliseerd. Zo startte de openlijk lesbische Bet van Beeren in 1927 het nog steeds bestaande Café ’t Mandje op de Zeedijk, een van de eerste plekken waar lhbtq’s hun identiteit niet hoefden te verbergen. De stad koestert dit symbool van vrijheid zo zeer dat in het Amsterdam Museum een replica staat.
Vroeger was de Warmoesstraat het kloppend hart van de leerscene, een gay subcultuur die in de jaren vijftig ontstond. Je vond er leatherbars zoals Argos, geopend in 1965 en gesloten in 2015, en fetisjwinkels zoals Mr. B. Van die cultuur is nauwelijks meer iets terug te zien in de straat: gesneuveld door heteroseksueel massatoerisme. Mr. B verhuisde in 2019 naar de Prinsengracht, onder andere omdat de klanten last hadden van de starende en spottende toeristen.
Wij zien een erotisch centrum voor ons dat recht doet aan de geschiedenis van het gebied waarvoor ze een alternatief moeten zijn. Geen Las Vegas aan het IJ maar de Moulin Rouge uit de gelijknamige film. Een plek waar kunstenaars, artiesten en courtisanes elkaar ontmoeten, een plek waar seksualiteit op een positieve manier beleefd wordt.
Inspelen op de populariteit van drag
Lees “Opinie: ‘De stad verdient een rosse buurt om trots op te zijn, geen smoezelig bordeel’” verder







Vorige week woensdag werd de tweede stap in het zes stappen tellende corona-openingsplan van het kabinet gezet. Daarbij hoorde ook het toestaan van alle contactberoepen: de sekswerkers konden dus weer aan de slag. 
Politie, Openbaar Ministerie en gemeente Utrecht stellen zich die vragen wel. Samen met andere partijen, zoals de Koninklijke Marechaussee en de Belastingdienst, begonnen zij anderhalf jaar geleden een uitgebreid onderzoek naar mensenhandel. Dat was na een tip die leidde naar illegale prostitutie in een woning in Utrecht, maar ook in omliggende gemeenten.
Het gaat bijvoorbeeld om vrouwen die als prostituee langs de weg in Italië en Spanje voor 5 of 10 euro seksuele handelingen verrichten en voor wie illegaal in Nederland werken veel méér geld oplevert. Verdiensten die hard nodig zijn voor hen en hun familie in het thuisland, maar die slechts een schijntje zijn van het bedrag dat hun pooiers opstrijken. ,,Voor die pooiers is dit echt luilekkerland”, zegt officier Blom. ,,En niemand betaalt belasting”, vult Van der Zwan aan.



