Domina Forum

Jelle Engelbosch (N-VA), waarnemend burgemeester in Sint-Truiden, wil de Chaussée d’Amour laten verdwijnen. Samen met partijgenoot en schepen Jo François onderzoekt hij een plan om de bordelen te raken. “Zo kunnen we dit beschamende verhaal uitdoven.”

De Truiense N-VA is al jarenlang een forse tegenstander van de vele bordelen langs de Luikersteenweg, die de steenweg in de jaren 90 de bijnaam ‘Chaussée d’Amour’ opleverde. Tien jaar geleden pleitte Jelle Engelbosch er al voor om al die eroshuizen onder te brengen in één complex, gelegen op een industriezone. “Een vzw moet daarbij zorgen voor transparante huurovereenkomsten”, zei Engelbosch destijds. “We moeten zorgen dat de schietpartijen, afpersingen en brandstichtingen verleden tijd blijven.”

Twee jaar en twee dodelijke ongevallen later nam het stadsbestuur dat voorstel zelfs ernstig in overweging. Het schepencollege ging zelfs op prospectie in het Antwerpse Schipperskwartier, maar uiteindelijk bleef alles bij het oude.

Sjerp

In tussentijd is er veel veranderd. In 2019 trad N-VA voor het eerst toe tot de coalitie in Sint-Truiden. Engelbosch werd eerste schepen, Jo François kreeg onder meer lokale economie in z’n portefeuille. Nadat Veerle Heeren (tijdelijk) een stap opzij moest zetten na haar voortijdige vaccinatie, mocht Engelbosch zelfs de sjerp omgorden als waarnemend burgemeester.

De kaarten liggen dus ideaal voor de partij om de Chaussée d’Amour, de oude doorn in het oog, in de huidige vorm een halt toe te roepen. Want voor alle duidelijkheid: het standpunt van de N-VA is het voorbije decennium niet veranderd. “Volgens sommigen hoort de Chaussée d’Amour bij Sint-Truiden”, zegt Engelbosch. “Ze noemen het folklore, maar ik vind het vooral beschamend voor onze stad”, zegt Engelbosch. “Het sleept een verleden met zich mee van brandstichting en vrouwenhandel. Veel nostalgie is daar voor mij niet aan. Voor alle duidelijkheid: ik heb niets tegen prostitutie op zich, maar wel tegen de manier waarop het op de Chaussée d’Amour gebeurt.”

Uitdoofscenario

Daarom maken Engelbosch en François werk van een uitdoofscenario. Momenteel laten ze onderzoeken of de stad de onroerende voorheffing voor die bars fors kan en mag verhogen. “We willen die belasting zelfs maal tien doen”, zegt Engelbosch onomwonden. “Door die enorm hoge taks hopen we het houden van zo’n bordeel te ontraden, zodat het verhaal op termijn eindigt.” Het is voor Engelbosch de meest voor de hand liggende maatregel om dat uitdoofscenario te realiseren. “We dachten er ook aan om bijvoorbeeld de vergunning van die bars af te nemen wanneer zo’n pand jarenlang leeg staat of na een bepaald aantal GAS-boetes. Het probleem is echter dat er niet zoiets bestaat als een vergunning voor een bordeel. Het enige wat die bars hebben, is een tapvergunning.”

De onroerende voorheffing is een jaarlijkse geïndexeerde belasting op het kadastraal inkomen (KI) van onroerende goederen (gronden, gebouwen, materieel en outillage in bedrijven). Ze bestaat uit een basisheffing voor de Vlaamse overheid, aangevuld met opcentiemen voor de provincie en de gemeente waar het onroerend goed ligt. Die gemeentelijke opcentiemen wegen het zwaarst door bij de berekening van het totale bedrag. Sinds 2019 mogen gemeenten die opcentiemen differentiëren. Dat betekent dat ze de onroerende voorheffing in een bepaalde wijk of buurt goedkoper kunnen maken, om mensen aan te moedigen zich daar te vestigen. Gemeenten moeten daarvoor wel de goedkeuring krijgen van de Vlaamse Belastingdienst én de gouverneur of het Agentschap Binnenlands Bestuur.

Lees “Burgemeester wil beruchte Chaussée d’Amour weg: “Ze noemen het folklore, ik vind het beschamend”” verder

Wat vijf jaar geleden begon als een wild idee, is inmiddels uitgegroeid tot een succes: een escortbureau voor lesbische vrouwen. Lex van Delft (49) is dolblij met wat ze heeft bereikt, maar raakte er ook vrienden mee kwijt.

„Ik vind het bij iedere vrouw bijzonder als ze contact met mij opneemt, maar het verhaal dat ik nooit meer zal vergeten is dat van een 89-jarige dame. Ze wist haar hele leven al dat ze op vrouwen viel, maar vond nooit het juiste moment om uit de kast te komen. Tóch besloot ze op haar 89ste op date te gaan met een van mijn escorts. Ze wilde het toch eens ervaren: seks met een vrouw. Na afloop was ze zo opgelucht en blij dat ze het had gedaan…

Ze is nog tig keer teruggekomen omdat ze het zo fantastisch vond. Dat soort verhalen, dát is de reden dat ik vijf jaar geleden begon met escortbureau De Stoute Vrouw.

Gevoelens voor een vrouw

Ik zat op de basisschool toen ik voor het eerst gevoelens kreeg voor een meisje. Het was zo’n typisch meisje met vlechtjes en schattige jurkjes. Ik vond haar interessant en wilde niets liever dan bij haar zijn. Geen idee dat dat verliefdheid was. Internet was er nog niet en over homoseksualiteit werd amper gesproken. Ik dacht zelfs dat het alleen bij jongens voorkwam. Het heeft nog tot mijn puberteit geduurd voordat ik erachter kwam dat ik op vrouwen viel. Ineens vielen er allemaal puzzelstukjes op hun plek; dus daarom adoreerde ik presentatrices op televisie en vond ik de Franse les vooral heel leuk vanwege de bloedmooie docente!

Toch had ik op dat moment niet het gevoel dat ik ermee naar buiten kon treden. Thuis speelde van alles, waar ik liever niet over uitweid, waardoor ik besloot het naast me neer te leggen. Wat niet heel moeilijk was omdat ik verliefd werd op een man. Een heel lieve vent. Iemand met wie ik kon lachen en veel leuke dingen deed. ‘Dan ben ik vást bi,’ vertelde ik mezelf. We zijn vijftien jaar samen geweest en hebben een prachtige dochter gekregen. Helaas groeiden we langzaam uit elkaar en merkte ik dat de interesse in vrouwen weer als een malle naar boven kwam. Ik wist meteen: als ik ooit weer een relatie krijg, dan is dat niet met een man.
Lees “Lex heeft een escortbureau voor lesbische vrouwen: ’Ik ben vrienden kwijtgeraakt’” verder

Als er toch een erotisch centrum moet komen, dan graag een van hoge kwaliteit. Geen Las Vegas aan het IJ, maar een sexy en chique uitgaanszone, betogen Linda Duits en Jennifer Hopelezz.

De gemeente wil sekswerkers wegmoffelen. De raamprostitutie op de Wallen is haar al jaren een doorn in het oog, de oude binnenstad zou door kwaliteitstoeristen bezocht moeten worden in plaats van door Britse lads die komen blowen en comazuipen.

Omdat prostitutie nu eenmaal bij het leven en dus ook bij onze stad hoort, wil burgemeester Halsema een erotisch centrum optuigen als alternatief voor de ramen. Voor advies daarover heeft ze vooralsnog alleen bij marktpartijen aangeklopt. Dat is jammer, want wat weten banken nou van seks?

Site, een bureau voor gebieds- en conceptontwikkeling, voerde deze marktverkenning uit. Zij spraken met ambtelijk vertegenwoordigers, beleggers en vastgoedadviseurs. Naast twee exploitanten en een vertegenwoordiger van sekswerkers waren er geen mensen betrokken die daadwerkelijk verstand hebben van seks.

Het resultaat stemt somber. Uit het rapport spreekt een grote afkeer van prostitutie. De betrokken partijen zijn huiverig geld te steken in een sector die ze als crimineel en verwerpelijk beschouwen. Beter praat de gemeente met exploitanten van stripclubs en gokhallen, luidt daarom een van de adviezen.

Verstopt op een industrieterrein

Wat je dan krijgt is verdoezeld gebied voor een bezoedeld beroep, ergens verstopt op een industrieterrein. Het roept de vraag op wat de gemeente nu eigenlijk wil. Draait het alleen om het apart zetten van ongewenste sujetten (de klant en de verkoper) in navolging van andere prostitutiezones in steden als Hamburg? Waarom niet daadwerkelijk vernieuwen en een gebied ontwikkelen dat de wereld eraan herinnert dat Amsterdam voorloper is op het gebied van seksuele vrijheid en emancipatie?

De Wallen waren ooit een seksuele vrijplaats. Niet alleen voor sekswerkers, maar ook voor mensen die vanwege hun geaardheid werden gemarginaliseerd. Zo startte de openlijk lesbische Bet van Beeren in 1927 het nog steeds bestaande Café ’t Mandje op de Zeedijk, een van de eerste plekken waar lhbtq’s hun identiteit niet hoefden te verbergen. De stad koestert dit symbool van vrijheid zo zeer dat in het Amsterdam Museum een replica staat.

Vroeger was de Warmoesstraat het kloppend hart van de leerscene, een gay subcultuur die in de jaren vijftig ontstond. Je vond er leatherbars zoals Argos, geopend in 1965 en gesloten in 2015, en fetisjwinkels zoals Mr. B. Van die cultuur is nauwelijks meer iets terug te zien in de straat: gesneuveld door heteroseksueel massatoerisme. Mr. B verhuisde in 2019 naar de Prinsengracht, onder andere omdat de klanten last hadden van de starende en spottende toeristen.

Wij zien een erotisch centrum voor ons dat recht doet aan de geschiedenis van het gebied waarvoor ze een alternatief moeten zijn. Geen Las Vegas aan het IJ maar de Moulin Rouge uit de gelijknamige film. Een plek waar kunstenaars, artiesten en courtisanes elkaar ontmoeten, een plek waar seksualiteit op een positieve manier beleefd wordt.

Inspelen op de populariteit van drag
Lees “Opinie: ‘De stad verdient een rosse buurt om trots op te zijn, geen smoezelig bordeel’” verder

ALMELO – El Amor aan de Markstraat 13 in Almelo. Inderdaad: de plek voor een opwindende massage, een knuffel, geslachtsgemeenschap of gewoon een praatje. Met een sekswerker, dat wel. Aan het roer staat Rosanna Ramirez. „Ik let goed op dat ik geen verkeerde mensen over de vloer krijg.”

De exacte datum voor de heropening van de seksinrichting is nog even onduidelijk, omdat de aanvraag voor een exploitatievergunning nog in behandeling is. Zegt een woordvoerder van de gemeente Almelo. Het verkrijgen van zo’n vergunning is steeds voor een periode van maximaal drie jaar. En zo’n aanvraag is niet zo gefikst. De aanvrager moet aan de nodige voorwaarden voldoen, inclusief een zogenoemd Bibob-onderzoek naar eventueel criminele activiteiten. Ook de lijst met eisen voor het bedrijf is lang.

Grote poster aan het raam

Maar Rosanna Ramirez (48) is niet bang dat de vergunning wordt afgewezen. Ze heeft afgelopen week al een grote poster aan één van de ramen van het witte pand bevestigd, waarop onder meer de openingstijden staan. En in het gesprek met haar benadrukt Ramirez dat ze ‘geen problemen wil’.

Wel schrok Ramirez zich rot toen ze voor de eerste keer over de drempel stapte van het pand aan de Markstraat 13. Het gebouw was volledig leeggehaald door de laatste gebruikers, zelfs het toilet was weg. Ze besloot ondanks het vooruitzicht van een langdurige opknapbeurt toch de gok te wagen en het pand te huren. De herinrichting van de twaalf beschikbare kamers voor de verhuur aan prostituees werd de afgelopen maanden voortvarend aangepakt. „Het was zwaar”, zegt ze. „Ik was zo moe na al het werk. Alles in m’n lijf kraakte.”

Afwimpelen

De in de Dominicaanse Republiek geboren en getogen Rosanna Ramirez was al eens gepolst door pandeigenaar Vincent Schutte om in Almelo leiding te geven aan een prostitutiebedrijf. De eerste keer wimpelde ze het aanbod af, want ze werkte op dat moment met veel plezier in een vergelijkbare onderneming in de rosse buurt van het Friese Heerenveen. Aan de Munninkstraat, een straat die in Heerenveen beter bekend staat als de ‘Frunniksteeg’.

Ze was bedrijfsleidster van Club 88 en Club 89, met in totaal 23 kamers, waar dames van lichte zeden van diverse nationaliteiten werkzaam waren. Ze sprak al Spaans, Nederlands en Engels, maar van de ‘meisjes’ leerde ze bovendien een Portugees en Roemeens: „En ik spreek na 25 jaar in Heerenveen ook Fries, natuurlijk.” Maar nadat beide clubs de deuren sloten, zat Ramirez zonder werk. „Een nare tijd, ik moest ook terug naar de Dominicaanse Republiek omdat mijn moeder en eerste echtgenoot kort na elkaar overleden. Bij terugkeer naar Nederland vroeg Vincent mij wederom. En zo ben ik in Almelo terechtgekomen.”

Geen gekke dingen

Ze huurt Marktstraat 13 van Schutte. En op haar beurt verhuurt zij de twaalf kamers aan dames die er hun klanten ontvangen. Ramirez ziet erop toe dat er geen gekke dingen gebeuren en dat de sekswerkers veilig zijn. „Rare figuren komen er niet in”, zegt ze met klem. En ook voor de vrouwen die in Marktstraat 13 aan de slag willen zijn er regels: géén drugs, géén alcohol en ook geen vriendjes over de vloer. Ramirez: „Ik wil de dingen doen zoals ze horen. Ik wil geen problemen. Toen ik in Heerenveen werkte, had ik ook nooit, nooit, nooit problemen!”

Ouder dan 21 jaar

Vrouwen die een ruimte willen huren moeten ouder zijn dan 21 jaar. Ramirez: „Alles moet in orde zijn. Om hen te helpen met de administratie ben ik bezig met iemand. Zelf maak ik ook gebruik van een boekhouder, want ik betaal netjes mijn belasting.” Ze begrijpt dat niet iedereen blij is met de komst van een nieuw seksbedrijf in de buurt, want in het verleden was er overlast. Bijvoorbeeld van lieden die op de ramen klopten van buurtbewoners. Ook was er veel aanloop in de late uurtjes. Daarover stelde het raadslid Willem Loupatty (VVD) eerder dit jaar ook vragen aan het college. Hij vreest dat de leefbaarheid en veiligheid in het geding zijn. Maar B en W zeiden dat een prostitutiebedrijf op die locatie mag.

Overlast voorkomen

Rosanna Ramirez hoopt straks waar te maken dat El Amor niet voor overlast in de buurt zorgt. „Veel mensen hebben ook een verkeerd beeld van onze branche”, zegt ze. „Een beeld van criminaliteit en uitbuiting, maar daar houd ik me verre van. Als ze tegen mij zeggen dat ik een pooier ben, dan zeg ik: ‘Pardon? Ik ben een ondernemer!’ En ik let goed op dat ik geen verkeerde mensen over de vloer krijg.”

Een markt voor het bedrijf lijkt er in Almelo zeker te zijn. Want tijdens de renovatie van het pand kwam het regelmatig voor dat potentiële klanten binnenkwamen. ‘We zijn nog niet open, nog even geduld beste heren’, zei Ramirez dan.

bron: https://www.ad.nl/almelo/rosanna-48-is-de-baas-van-het-nieuwe-sekshuis-el-amor-in-almelo-noem-me-geen-pooier-ik-ben-ondernemer~ad17728e8/

De gemeente Haarlemmermeer en de politie weten al vanaf april dat in een pand aan de IJweg in Zwanenburg een illegaal bordeel zit. Ondanks alle overlast voor de buurt besluit burgemeester Marianne Schuurmans begin juli pas dat zij het pand wil sluiten. Dat leidt tot ongeloof in Zwanenburg.
Waarom een illegaal bordeel maar niet gesloten wordt

Verhuurder van het pand, Jan Koster, vertelt dat hij het pand sinds april verhuurt aan de huidige ‘bewoners’. Maar de huurders gebruiken de woning aan de IJweg voor hele andere doeleinden. Daar komt hij half april achter, nadat hij er door zijn klusjesman op gewezen wordt.

Hardhandig de deur gewezen

“Ik heb gelijk de huur opgezegd. Maar nu, een aantal maanden later zitten ze er nog steeds in. Ik ben half mei naar het pand gegaan en ze verteld dat ze eruit moesten. Toen werd ik hardhandig de deur gewezen”, vertelt hij vandaag voor de camera van NH Nieuws.

Koster: “Ik ben naïef geweest, maar de gemeente heeft ook niet ingegrepen en dat neem ik ze wel kwalijk.” Niet alleen Jan Koster is ontevreden over de gemeente, ook buurtbewoners zijn verbolgen over het feit dat zij al maanden in de ellende zitten, zonder dat er iets gebeurt.

Burgemeester Marianne Schuurmans legt uit dat dit zo lang heeft geduurd door het onderzoek dat de gemeente heeft gedaan. “Wij moeten eerst onderzoek doen naar het bewijs om überhaupt binnen te vallen. Dat hebben wij half juni gedaan en toen zijn twee verdachten aangehouden. Daarna zijn wij druk bezig geweest met het opbouwen van een dossier waarin wij genoeg bewijs aanleveren om het pand ook daadwerkelijk te sluiten.”

Bureaucratisch geneuzel

Volgens Alex Vooren van Stichting Verhuur Veilig allemaal bureaucratisch geneuzel. Vooren strijdt samen met de stichting tegen woonfraude en ondersteunt verhuurders bij het bestrijden van onder andere illegale bordelen of hennepkwekerijen in huurwoningen. “Dit pand had met iets minder onderzoek al sinds begin juni gesloten kunnen worden. Vaak doen gemeenten hier té lang over waardoor in dit geval Zwanenburg ruim anderhalve maand te lang in de ellende zit.”

Verhuurder Koster is blij dat het pand uiterlijk volgende week vrijdag gesloten wordt: “Dit moet stoppen. Niet alleen hier, maar je moet ook voorkomen dat deze huurders een nieuw pand betrekken. Dit moet in heel Nederland stoppen”.

Bron: https://www.nos.nl/r/t/156812

Het bordeel van sekskoning Jan Bik in de Utrechtse Jaffastraat is voorgoed verleden tijd. Het pand wordt verkocht als woning. Op het adres kan nooit meer een legale seksclub komen.

Politie en de opsporingsdienst van de belastingdienst Fiod vielen in januari 2013 met groot machtsvertoon Club Jan Bik in de wijk Nieuw Engeland binnen. De actie maakte onderdeel uit van een grote actie in binnen- en buitenland gericht tegen Bik, die werd verdacht van grootschalige fraude, witwassen en deelname aan een criminele organisatie.

Sinds 2013 staat het pand op de Jaffastraat 1 leeg. De buurt was er al die tijd niet gerust op en vreesde dat er te zijner tijd weer een bordeel zou worden gevestigd. Deze mogelijkheid bleef open omdat het bestemmingsplan zowel wonen als een seksinrichting toestaat. Dat laatste gaat nu veranderen. In de toekomst mag in het pand alleen nog worden gewoond.

Het college van burgemeester en wethouders wilde lange tijd niets weten een wijziging van de bestemming van het pand omdat het aantal plekken in de stad waar legaal sekswerk kan worden verricht schaars is. De privéclub leverde volgens het college in het verleden ook nauwelijks overlast op. ,,Zowel de sekswerkers als de klanten gebruiken deze locaties in de regel graag zo onopvallend mogelijk.’’
Lees “Nóóit meer betaalde liefde in de Jaffastraat: het bordeel van sekskoning Jan Bik wordt een woning” verder