Escort, veel drugs en parenclubs: Daphne (34) leeft en dat raadt ze jou ook aan

,,Ik heb een sletterig verleden.” Actrice en theatermaker Daphne Gakes (34), onder andere bekend van Oerol en de Parade, rekt de grens van schaamte op in haar autobiografische boek Ik, Daphne Gakes. Daarom is ze openhartig over haar roerige jeugd in Maarssen en haar seks, drugs en rock ’n roll-studententijd in de Utrechtse wijk Overvecht.

Hoe kwam je op het idee voor een boek over je eigen leven?

,,Toen ik meedeed aan het aan het programma Echt Gebeurd in theater Toomler, waarin ik passages van mijn puberdagboek deelde, werd ik benaderd door een uitgeverij. Zij vroegen mij of ik een autobiografisch boek wilde schrijven. Ze deden me zo’n goed aanbod dat ik geen ‘nee’ kon zeggen. Eigenlijk wilde ik mijn dagboeken gebruiken voor een theatervoorstelling, maar een theaterproducent zei me dat hij er juist meer een boek in zag. Toen heb ik het losgelaten en ben ik gaan schrijven.”

Je bent heel openhartig en staat bekend om je vrije leven. Wat krijgen we allemaal te lezen?

,,Het gaat over mijn weg naar volwassenheid, vol drugs, seks en rock ’n roll. Ik wil hiermee graag de grens van schaamte een stukje oprekken. Mensen bij de hand nemen en laten zien hoe het leven er ook uit kan zien. Op het gebied van seksualiteit heb ik bijvoorbeeld echt elke steen omgedraaid die er is. Daaruit heb ik geleerd dat er zelfs in de donkerste krochten van het nachtleven nog veel liefde en waardigheid te vinden is. Het is maar net welke pet je opzet.”

,,Zo ging ik naar parenclubs en kwam ik op swingersfeesten. In eerste instantie had ik ook zo mijn vooroordelen, ik vond het bijvoorbeeld ordinair, maar het bleek heel leuk en liefdevol te zijn en ook heerlijk om je onzekerheden los te laten en jezelf te omarmen. Ook ben ik een tijdje escort geweest, waarvoor ik duizend euro per boeking kreeg. Daar heb ik mijn studie van kunnen betalen. Mijn boek is overigens geen ode aan het uittrekken van je kleren, maar wel aan het verleggen van je grenzen en optimaal leven.”

Je schrijft ook over je jeugd in Maarssen en studententijd in Overvecht. Over het opgroeien in Maarssen heb je ons al eens verteld: gescheiden ouders, hangen op straat. Hoe was je tijd in Overvecht?

,,Op mijn zeventiende ging ik daar op mezelf wonen, in een zusterflat naast het voormalige ziekenhuis. Ik betaalde 160 gulden voor een kamer van negen vierkante meter, op een gang met nog tien anderen. Je kunt je voorstellen hoe die keuken eruitzag. Ik stond voor het eerst op eigen benen en dacht: die scheiding was pittig. Ik was het huis uitgezet en zat met rancune op die kamer. Het beste medicijn? Feesten en helemaal losgaan.”

,,Met mijn beste vriendin kamde ik het Utrechtse nachtleven helemaal uit. Op donderdagavond was het studentenavond en deden we een kroegentocht door de stad. Op vrijdagavond gingen we naar de Axel, een hele foute tent. Echt zo’n schuurfeest met mensen met gouden tanden. Op zaterdag gingen we meestal naar hardcore, onder andere bij de Vechtsebanen, en op zondag naar Monza, waar je ‘supersunday’ had.

,,Vier dagen per week was ik dus op stap. Ik beleefde mijn eerste keer drugs, hevige verliefdheid en liefdesverdriet. Ook had ik mijn eerste open relatie, met iemand die er een hele harem op na hield. Dat deed me superveel pijn en zorgde voor heel veel jaloezie. Het gaf een gevoel van niet genoeg zijn.”

Hoe spannend is het om jezelf zo bloot te geven in een boek?

,,Kwetsbaarheid is je grootste wapen, vind ik. Ik bedoel het niet als pretentieus of stoerdoenerij. Mijn boek is ook niet één grote vraag om aandacht. Het is geschreven met een onderliggend vuur: leef! Omdat ik rondkom van de kunst, open relaties heb en woon in een camper, komen er altijd mensen na shows naar me toe om me te vertellen hoe leuk en vrij mijn leven klinkt. Ik word gezien als een soort boegbeeld van vrijheid. Maar ik wil daarin wel een reëel beeld schetsen: er is ook veel verdrietigheid geweest en ik ben ook vaak op mijn bek gegaan. Maar als ik de balans opmaak van wat ik heb meegemaakt en de schade die het heeft berokkend, heb ik geen spijt.”

,,Daarnaast wil ik een statement maken over slutshaming. Ik heb een sletterig verleden en ik zie hoe mannen daar soms op reageren. Ik kom er gewoon voor uit dat ik een jager ben en honger heb. Straks ben je stokoud en heb je een gortdroge woestijn tussen je benen en dan denk je: had ik het er maar van genomen. Je hoeft daarvoor echt niet met jan en alleman naar bed, maar geniet van je lijf en wat het je te bieden heeft. Vrouwen hoeven zich niet te schamen voor hun seksualiteit.”

Hoe zag je leven na Utrecht eruit?

,,Ik verhuisde naar Groningen en later naar Amsterdam, omdat ik me toch graag wilde focussen op een studie. Om dat te doen, had ik het gevoel dat ik weg moest. In totaal rondde ik er drie af, terwijl ik in het weekend nog wel mijn vrijheid opzocht in de stad en op festivals. Nu zoek ik het vrije gevoel in de camper waarin ik woon, waardoor ik kan gaan en staan waar ik wil. Uitgaan doe ik niet meer. Ik moet er niet eens meer aan denken. Dat vind ik nu zo uitgekauwd en saai!”

,,Op dit moment focus ik me op het uitkomen van mijn boek op 10 maart. Daarvoor ben ik twee jaar lang in de pen geweest. Die verhalen ga ik vanaf september ook vertolken in een theatervoorstelling, waarvoor ik dit en volgend jaar het hele land doorga. De kaartjes zijn al te koop en dat gaat hartstikke goed. Ik ga onder andere langs Wijk bij Duurstede, Zeist en Utrecht.”