Domina Forum

,,Ik heb een sletterig verleden.” Actrice en theatermaker Daphne Gakes (34), onder andere bekend van Oerol en de Parade, rekt de grens van schaamte op in haar autobiografische boek Ik, Daphne Gakes. Daarom is ze openhartig over haar roerige jeugd in Maarssen en haar seks, drugs en rock ’n roll-studententijd in de Utrechtse wijk Overvecht.

Hoe kwam je op het idee voor een boek over je eigen leven?

,,Toen ik meedeed aan het aan het programma Echt Gebeurd in theater Toomler, waarin ik passages van mijn puberdagboek deelde, werd ik benaderd door een uitgeverij. Zij vroegen mij of ik een autobiografisch boek wilde schrijven. Ze deden me zo’n goed aanbod dat ik geen ‘nee’ kon zeggen. Eigenlijk wilde ik mijn dagboeken gebruiken voor een theatervoorstelling, maar een theaterproducent zei me dat hij er juist meer een boek in zag. Toen heb ik het losgelaten en ben ik gaan schrijven.”

Je bent heel openhartig en staat bekend om je vrije leven. Wat krijgen we allemaal te lezen?

,,Het gaat over mijn weg naar volwassenheid, vol drugs, seks en rock ’n roll. Ik wil hiermee graag de grens van schaamte een stukje oprekken. Mensen bij de hand nemen en laten zien hoe het leven er ook uit kan zien. Op het gebied van seksualiteit heb ik bijvoorbeeld echt elke steen omgedraaid die er is. Daaruit heb ik geleerd dat er zelfs in de donkerste krochten van het nachtleven nog veel liefde en waardigheid te vinden is. Het is maar net welke pet je opzet.”

,,Zo ging ik naar parenclubs en kwam ik op swingersfeesten. In eerste instantie had ik ook zo mijn vooroordelen, ik vond het bijvoorbeeld ordinair, maar het bleek heel leuk en liefdevol te zijn en ook heerlijk om je onzekerheden los te laten en jezelf te omarmen. Ook ben ik een tijdje escort geweest, waarvoor ik duizend euro per boeking kreeg. Daar heb ik mijn studie van kunnen betalen. Mijn boek is overigens geen ode aan het uittrekken van je kleren, maar wel aan het verleggen van je grenzen en optimaal leven.”

Je schrijft ook over je jeugd in Maarssen en studententijd in Overvecht. Over het opgroeien in Maarssen heb je ons al eens verteld: gescheiden ouders, hangen op straat. Hoe was je tijd in Overvecht?

,,Op mijn zeventiende ging ik daar op mezelf wonen, in een zusterflat naast het voormalige ziekenhuis. Ik betaalde 160 gulden voor een kamer van negen vierkante meter, op een gang met nog tien anderen. Je kunt je voorstellen hoe die keuken eruitzag. Ik stond voor het eerst op eigen benen en dacht: die scheiding was pittig. Ik was het huis uitgezet en zat met rancune op die kamer. Het beste medicijn? Feesten en helemaal losgaan.”

,,Met mijn beste vriendin kamde ik het Utrechtse nachtleven helemaal uit. Op donderdagavond was het studentenavond en deden we een kroegentocht door de stad. Op vrijdagavond gingen we naar de Axel, een hele foute tent. Echt zo’n schuurfeest met mensen met gouden tanden. Op zaterdag gingen we meestal naar hardcore, onder andere bij de Vechtsebanen, en op zondag naar Monza, waar je ‘supersunday’ had.

,,Vier dagen per week was ik dus op stap. Ik beleefde mijn eerste keer drugs, hevige verliefdheid en liefdesverdriet. Ook had ik mijn eerste open relatie, met iemand die er een hele harem op na hield. Dat deed me superveel pijn en zorgde voor heel veel jaloezie. Het gaf een gevoel van niet genoeg zijn.”

Hoe spannend is het om jezelf zo bloot te geven in een boek?

,,Kwetsbaarheid is je grootste wapen, vind ik. Ik bedoel het niet als pretentieus of stoerdoenerij. Mijn boek is ook niet één grote vraag om aandacht. Het is geschreven met een onderliggend vuur: leef! Omdat ik rondkom van de kunst, open relaties heb en woon in een camper, komen er altijd mensen na shows naar me toe om me te vertellen hoe leuk en vrij mijn leven klinkt. Ik word gezien als een soort boegbeeld van vrijheid. Maar ik wil daarin wel een reëel beeld schetsen: er is ook veel verdrietigheid geweest en ik ben ook vaak op mijn bek gegaan. Maar als ik de balans opmaak van wat ik heb meegemaakt en de schade die het heeft berokkend, heb ik geen spijt.”

,,Daarnaast wil ik een statement maken over slutshaming. Ik heb een sletterig verleden en ik zie hoe mannen daar soms op reageren. Ik kom er gewoon voor uit dat ik een jager ben en honger heb. Straks ben je stokoud en heb je een gortdroge woestijn tussen je benen en dan denk je: had ik het er maar van genomen. Je hoeft daarvoor echt niet met jan en alleman naar bed, maar geniet van je lijf en wat het je te bieden heeft. Vrouwen hoeven zich niet te schamen voor hun seksualiteit.”

Hoe zag je leven na Utrecht eruit?

,,Ik verhuisde naar Groningen en later naar Amsterdam, omdat ik me toch graag wilde focussen op een studie. Om dat te doen, had ik het gevoel dat ik weg moest. In totaal rondde ik er drie af, terwijl ik in het weekend nog wel mijn vrijheid opzocht in de stad en op festivals. Nu zoek ik het vrije gevoel in de camper waarin ik woon, waardoor ik kan gaan en staan waar ik wil. Uitgaan doe ik niet meer. Ik moet er niet eens meer aan denken. Dat vind ik nu zo uitgekauwd en saai!”

,,Op dit moment focus ik me op het uitkomen van mijn boek op 10 maart. Daarvoor ben ik twee jaar lang in de pen geweest. Die verhalen ga ik vanaf september ook vertolken in een theatervoorstelling, waarvoor ik dit en volgend jaar het hele land doorga. De kaartjes zijn al te koop en dat gaat hartstikke goed. Ik ga onder andere langs Wijk bij Duurstede, Zeist en Utrecht.”

De Alkmaarse politiek ruziet over een erotisch standbeeld dat een bordeelhouder in het stadscentrum wil plaatsen. ‘In een tijdperk van MeToo moeten we dat niet willen.’
De Volkskrant 8 januari 2020

Een groepje Chinese toeristen wandelt richting het Alkmaarse stadshart. Plots trekt een bronzen dame hun aandacht – met ontblote borsten en getuite lippen, voorover leunend tegen een lantaarnpaal. De Chinezen poseren lachend bij het erotische beeld, dat een paar meter van de Achterdam, de Alkmaarse rosse buurt, wacht op een definitieve bestemming.

Susanne, zoals eigenaar Cor Ootes haar noemt, springt bij vrijwel alle voorbijgangers in het oog, en niet altijd in positieve zin. Een oudere dame kijkt vanachter haar rollator afkeurend naar de bronzen borsten. ‘Wat een verloedering’, mompelt ze terwijl ze wegloopt.

Ootes (68) is eigenaar van 22 bordelen in Alkmaar. Vanmorgen heeft hij Susanne uit zijn kantoor gehaald en op straat gezet. Ze moest even afkoelen, want ze is het onderwerp geworden van een verhitte politieke discussie. En dat terwijl Ootes het allemaal zo goed had bedoeld.
Lees “Alkmaar ruziet om erotisch beeld in stadshart” verder

Het oudste beroep ter wereld heeft altijd een plek gehad in zowat elke zichzelf respecterende (haven)stad. Toch werd de prostitutie de afgelopen twee decennia steeds minder zichtbaar. “Pooiers zijn meer uitzondering dan regel geworden”, zegt prostitutieambtenaar Lieve Huijskens.

Voor wie zoals ondergetekende rond de eeuwwisseling als jonge tiener in de Atheneumbuurt opgroeide, was prostitutie een vaste waarde in het straatbeeld. In de straten ten noorden van de Franklin Rooseveltplaats werden hotelkamers in de regel per uur verhuurd. Voor die hotelletjes stonden steevast vrouwen op hun potentiële klanten te wachten. De straathoeken waren het terrein van de zogenoemde heroïnehoertjes die klanten ronselden uit de onophoudelijke ‘carrousel’ van auto’s met eenzame mannen.

Binnen de stadsmuren was de rosse buurt met de raamprostitutie zeventien straten groot, tot bijna achter de hoek van het Stadhuis. Straten waar woonhuizen zij aan zij stonden met door tl-buizen verlichte vitrines. Jonge stadskinderen die op de Veemarkt rondhingen, durfden al eens op de ramen te gaan kloppen als de gordijnen even dicht waren. Twintig jaar later is het straatbeeld helemaal veranderd. De tippelprostitutie is zo goed als verdwenen en de vitrines in het Schipperskwartier zijn beperkt tot amper drie straten.

Overlast, wanorde en afrekeningen

Die grote verandering kwam er niet van de ene op de andere dag, ze had heel wat voeten in de aarde. Zowel in de Atheneumbuurt als in het Schipperskwartier waren het buurtbewoners die de alarmbellen luidden.

Na de val van de Muur in 1989 zwaaiden Oost-Europese misdaadorganisaties de plak in het Schipperskwartier. “Met geweld probeerden die de prostitutiewereld over te nemen, de sfeer was uiterst crimineel. Geweld was normaal, tegen prostituees en in onderlinge afrekeningen”, schrijft de stad Antwerpen in een publicatie uit 2007 over het Schipperskwartier.

Sonia Patteet heeft al veertig jaar een dagbladhandel op Klapdorp en richtte mee het buurtcomité Schipperskwartier op. “Oorspronkelijk om samen met buren leuke dingen te doen”, vertelt ze. Maar al snel kreeg het comité nog een bestaansreden. “In die periode heersten overlast en wanorde in de buurt, diefstallen en overvallen waren schering en inslag. Er was gewoon geen controle. Het mocht niet dat de buurt de dupe werd.” De Vingerlingstraat. Foto: rr
Met de komst van Albanezen in de wijk was het geweld enorm toegenomen. “Zij brachten de afrekeningen met zich mee”, zegt Lieve Huijskens, prostitutieambtenaar bij de stad. Het geweld en de overlast leidden tot klachten van de buurt en noopten toenmalig socialistisch burgemeester Leona Detiège tot een uitgewerkt prostitutiebeleid. De raamprostitutie zou teruggebracht worden van zeventien naar drie straten. Die drie, de Verversrui, de Schippersstraat en de Vingerlingstraat, zouden autovrij gemaakt worden om zo de verkeersoverlast voor de buren aan te pakken.
Lees “Het HierNuMaals (2000-2020). Hoe de Antwerpse rosse buurt werd teruggebracht tot drie straten” verder

DEN BOSCH – Zijn echtgenote wil een half miljoen aan gederfde inkomsten, twee andere vrouwen voornamelijk smartengeld. Het OM legde daar donderdag een strafeis van veertig maanden onder voor een Eindhovenaar wegens mensenhandel.

De zaak moet volgens officier van justitie Ingrid Masselink leren of ‘het wetboek afdoende is om kwetsbare vrouwen de positie te geven die hen toekomt’. Want mensenhandel kent een groot grijs gebied waarin onduidelijk is wat er gebeurde. De zaak rond Leon L. is er zo-een. Het prostitutieteam van de politie kent hem (46), en zijn echtgenote, al vijf jaar. Regelmatig duiken ze op bij controles. In 2018 is dat opeens met een andere vrouw, die een derde noemt die voor hem werkt.

Geen duidelijk verhaal

Een duidelijk verhaal hebben ze geen van drie. Ze zeggen allemaal eerst dat ze vrijwillig ‘cardates’ hebben (seks in auto’s). Maar later wordt dat omdat Leon hen gouden bergen beloofde en er ‘zo op aandrong’ terwijl hij veel van hen houdt en anders erg boos werd. De vrouwen geven toe, waarop hij advertenties zet op sekssites, afspraken maakt, tarieven bepaalt, hen brengt en haalt, het geld ontvangt, daar ‘onkosten’ vanaf trekt en hen de helft van de rest geeft.

Uiteindelijk zeiden de vrouwen dat het toch onder dwang was. Ze weten niks van de advertenties, ze werken tegen hun zin, ook zonder bescherming. Leon L. haalt er zijn schouders voor op. Twee van de drie deden het al. Verder liegen ze. Masselink ziet een ander verhaal. Op datingsites zoekt hij kwetsbare vrouwen. Net gescheiden, in de schulden, verstandelijk beperkt. Hij verklaart hen meteen de liefde en binnen weken staan ze online op sekssites.

Niet dat hij ze dagelijks sloeg maar er waren wel ‘opstootjes’, gaf hij toe. Geweld is geen ‘vereiste’ voor mensenhandel, zei Masselink. Misleiding, lichamelijk en geestelijk overwicht, constante psychische druk en misbruik van een kwetsbare positie dwingen net zo als vuisten. Er is weinig andere keuze dan toegeven. De officier vinkte alle hokjes af. Ze vond het ‘laf en laag’ om juist kwetsbaren zo te misbruiken. Een vrouw heeft leukemie, een ander ging van inrichting naar inrichting. En dan zijn er tientallen die hem afwezen.

Niks zeggen!

In de ochtend viel het Masselink niet zwaar om een andere verdachte in voorarrest te houden. Ook deze Eindhovenaar zei dat zijn ‘vriendin’ uit vrije wil werkte. Maar toen de politie aanbelde, legde de vrouw meteen haar vinger op haar lippen. “Stil, niks zeggen, hij zit in de huiskamer. Ik kan niet weg!” Dat zij zich uit vrije wil prostitueerde is ‘dus je reinste pure absolute kolder’. Hij wordt ook verdacht van verkrachting van een 14-jarig meisje in Helmond en zware mishandeling.

UTRECHT – Als het aan de gemeente Utrecht ligt, kan prostitutiezone het Nieuwe Zandpad in de wijk Overvecht vanaf de zomer van 2022 gebruikt worden. Dat betekent dat er weer vertraging is opgelopen in het proces van de nieuwe prostitutiezone. Eerder zou het Nieuwe Zandpad namelijk in het tweede kwartaal van 2021 open gaan.

Dat is volgens de nieuwe planning dus ruim een jaar later, zo blijkt uit een brief van burgemeester Jan van Zanen aan aan de raad. Aan het einde van volgend jaar wordt bekend welke aannemer de nieuwe panden gaat bouwen en exploiteren, als het aan de gemeente ligt.

EXPLOITANTEN ZOEKEN
Er wordt weer een tender uitgeschreven, dat is een oproep aan geïnteresseerde ondernemers om het Nieuwe Zandpad te bouwen. Drie eerdere pogingen van de gemeente mislukten. Sommige ondernemers kwamen niet door de Bibob, dat is een onderzoek naar de achtergrond van bedrijven. Anderen konden zich niet vinden in de voorwaarden.

Op de nieuwe prostitutiezone is straks ruimte voor 96 werkplekken. Dat is uit te breiden naar maximaal 128 werkruimtes, die ook via internet te huren zijn. Het is minder dan de beoogde 162 ramen om ervoor te zorgen dat het voor exploitanten interessant wordt om het komende jaar te reageren op de tender. Na controle kan aan het begin van 2022 begonnen worden met de bouw. Later in het jaar kan het Nieuwe Zandpad dan open gaan, mits er niet weer een vertraging is.

ANTWERPEN Een 74-jarige man uit Wilrijk is dinsdagochtend dood aangetroffen in een peepshow in de Antwerpse hoerenbuurt.

Een medewerker van de peepshow in de Verversrui had de hulpdiensten verwittigd omdat een klant in één van de cabines geen teken van leven meer gaf. De hulpdiensten konden de man niet meer reanimeren. Zij verwittigden de politie omdat het op het eerste gezicht om een verdacht overlijden kon gaan.

De politie en een dokter kwamen ter plaatse. Uit de medische vaststellingen bleek al snel dat de man een natuurlijke dood was gestorven.